Bieslook Allium schoenoprasum, ook soms pijpgras genoemd behoort tot de lookfamilie (Alliaceae) en is dus verwant aan bolgewassen zoals ui, prei, knoflook en dergelijke. Het is een vaste plant afkomstig uit Europa en Noord-Azië. Bloeit in juni-juli, in blauw-roze-violette schermen. In België en Nederland komt nog wilde bieslook voor.

Dit soort planten zorgt voor een voedselvoorraad onder de grond die de winter overleeft, zodat ze in de lente heel snel op kunnen komen en kunnen bloeien en zaad produceren. Iedere 'bol' vormt een nieuwe bol, maar dikwijls ook meerdere broedbollen aan de wortels. Dit is de ongeslachtelijke vorm van voortplanting. Bovendien is er ook geslachtelijke voortplanting, door zaadvorming.

Een gemakkelijk en snelgroeiend winterhard, overblijvend kruid dat als keukenkruid wordt gebruikt. Het heeft een zachte uiensmaak en word veel gebruikt in soepen, slaatjes, eier-, vlees-, kaas- en aardappelgerechten. Kan gemakkelijk in potjes worden geteeld, zelfs op de vensterbank van de keuken.

De plant is pollenvormend (syn. voor zodevormend), en heeft in de familie de kleinste bolletjes, die echter volkomen gelijkwaardig zijn aan de in vergelijking reusachtige bollen van Amarylis.

Zaai in een warme omgeving van minimaal 18°C. In kweeksets of in potjes. Kweek ze verder op in de potjes, of plant ze ter plaatse als de grond warm genoeg is.

OPGELET: hou bieslook voldoende vochtig tijdens de opkweek.

Eenvoudiger is het om oudere planten (pollen) uit de grond te nemen en te scheuren in stukken van 6-10 groeipunten en dan opnieuw te planten.

In de winter sterven ze bovengronds af, maar komen in de lente terug. Verwijder de bloeistengels als die verschijnen. (anderzijds, kunnen de bloemhoofdjes ook dienen als garnituur bij gerechten, en zijn ze ook eetbaar.)

Buiten roest die op de blaadjes verschijnt hebben ze over het algemeen geen last van plagen of ziekten. Indien de plant aangetast is kan ze best afgesneden worden tot tegen de grond, de nieuwe jonge scheutjes die daarna verschijnen zijn dan meestal vrij van deze schimmelziekte, dit door hun jeugdige kracht.

Bieslook smaakt in nagenoeg elk gerecht, maar mag nooit meegekookt worden (smaakverlies). Van de bieslook gebruikt men bij voedselbereiding vooral de jonge dunne stengels. De dikkere stengels hebben de neiging taai te worden.

Bieslook wordt meestal gebruikt als toekruid in diverse salades, soepen, sauzen en andere gerechten. Door het mee te koken verdwijnt de smaak, ook gedroogd verliest het snel z'n aroma.

Bieslook kan je fijngesnippert invriezen, drogen is af te raden omdat het vlug zijn aroma verliest.

De fijngesnipperde blaadjes kan je toevoegen aan eiergerechten, soepen, sauzen en salades ook in ragout en kruidenboter. Ook de bloemen kan men gebruiken, als garnering van schotels of fijngesnippert in salades.

Bieslook blijft niet lang vers, dus meteen verwerken. Bieslook kan men invriezen, dit evenwel fijngesneden. Wie geen tuin heeft kan beter bieslook in potjes kweken of kopen en afsnijden naar behoefte.

Zet bieslook bij uw rozen dat voorkomt sterroetdauw.

De bollen die zich vormen aan de uiteinden van de stengels zijn niet voor consumptie geschikt. Zij hebben een hallucinerende werking en kunnen ernstige concentratie- en erectie-problemen veroorzaken.

Bieslook bevordert de spijsvertering en de stoelgang en is vochtafdrijvend. Het helpt de hoest te kalmeren en verlaagt het bloedsuikergehalte.

Bieslook heeft een gunstig effect op de bloedsomloop en de cholesterol. Het houd de aders elastisch.

Bieslook bevat naast een hoge dosis vitamine C ook de vitaminen A en B.