Het geslacht engelwortel Angelica omvat kruidachtige overblijvende planten uit de schermbloemfamilie (Umbelliferae oftewel Apiaceae). Er groeien hier hoofdzakelijk twee soorten engelwortel: Grote engelwortel "Angelica archangelica"en gewone engelwortel "Angelica sylvestris". De planten komen voor in de gematigde en subpolaire gebieden van het Noordelijk halfrond en in Nieuw-Zeeland. Ze worden ongeveer 1 à 2 meter hoog. De bladeren zijn dubbelgeveerd en de bloemen wit of witgroen. Op deze pagina hebben we het in het biezonder over de grote engelwortel

Engelwortel wordt als keukenkruid en tuinplant geteelt om zijn geurige bladeren. De geribde stengels hebben diep ingesneden goed ruikend lichtgroen blad en bloeien van juli tot augustus met geelgroene half-bolvormige samengestelde schermen met 7,5 cm doorsnee.

Engelwortel mag in het tuinkruidenhoekje van de moderne tuin niet ontbreken. Dicht bij de keuken zodat de kookkunst van de kok helemaal tot zijn recht kan komen. Engelwortel is minder bekend, maar toch een prachtig kruid.

Engelwortel doet het best op een schaduwrijke plek in vruchtbare, maar niet te zware grond en een middelmatig vochtgehalte. Maar zelfs op zandgrond kan hij 1 tot 2 meter hoog worden.

Zaaien in maart of april in ondiepe (±2cm) voren met onderlinge afstand van 30 cm. Uitdunnen op 30 cm in de rij, onkruidvrij houden tot maart van volgend jaar en dan op de plaats van bestemming zetten. Verwijder de bloeiwijzen wanneer die verschijnen in juli van het jaar daarop, om strek blad te bevorderen. Na de bloei en het zaadschieten sterven de planten af.
Engelwortel heeft over het algemeen weinig last van plagen of ziekten.

De bladeren moeten omstreeks mei of juni, terwijl ze nog mooi van kleur zijn, worden afgesneden. De bloemstelen en bladstengels moeten in april of mei geplukt worden omdat ze anders te hard worden voor het konfijten; bovendien verdwijnt de kleur bij te lang wachten.

Mochten sommige bladen een hele grote steel bezitten, dan is het beter om de bladschijf er af te plukken en deze apart te drogen.
Als de bladeren voorzichtig gedroogd zijn in het donker of op goed ventilerende horren, dan houden ze een enorm mooie licht-groene kleur en lenen zich niet alleen uitstekend voor een kruidenthee, maar vanwege die mooie kleur en hun geur kunnen ze ook voor een potpourri worden gebruikt.

Stukjes stengel kan je confijten door de gekookte, geschilde en afgedroogde stengel in kristalsuiker te leggen. Dat is een heerlijk, natuurlijk snoepje. De geconfijtte stengels kan je gebruiken in cakes of likeuren.

Fijngehakte scheuten doen het goed in slaatjes en bij gestoofd fruit. De jonge stengel kan je frituren in een deegjasje.

Het groene blad is meestal te bitter, maar stukjes bloemscherm kan je gebruiken voor versiering of je kan ze ook frituren.

Van het gedroogde blad wordt ook wel eens thee gemaakt, meestal in combinatie met honing.

Je kan de zure smaak van rabarber verzachten door verse bladeren en wortels van engelwortel mee te koken.

Engelwortel bevat vitamine C, caroteen, flavonoïden, appelzuur, valeriaanzuur, azijnzuur, bitterstoffen, cumarine, hars, tannine, suikers en was.

De werking van de gedroogde zaadvruchten en wortel is vocht afdrijvend, eetlust opwekkend, maag versterkend, kalmerend en helpt tegen slapeloosheid. Engelwortel toegevoegd aan het badwater heeft een opwekkende werking.

Engelwortel stimuleert niet alleen de spijsvertering, ook de bloedcirculatie vaart er wel bij. Het verhelpt koude handen en voeten en wordt ook aangeraden bij bloedarmoede.

Inwendige werking

Slijmverdunnend, bloedarmoede, maagzweren, gasverdrijvend, vochtafdrijvend, krampstillend, hoest, misselijkheid ten gevolge van migraine, spanning en hoofdpijn, menstruatie en menopauzeklachten.

Uitwendig gebruik
geiriteerde huid, reuma en artritische pijnen.