De spintmijt is amper 0,5 mm groot. Je vindt ze op de bladeren van de druivelaar. Daarop verschijnen lichtgele, doorzichtige vlekjes die later rood tot bruin verkleuren. Het blad verdroogt en valt af. Het grootste deel van de nerven blijft groen. Aan de onderkant van het blad zie je met een loep de rode mijten duidelijk zitten. Bij de druiven in open lucht heb je er zelden problemen mee.
Een beperkte aantasting bestrijd je gewoon met water. Als je drie keer kort na elkaar spuit, vernietig je vrijwel de hele spintpopulatie. De eerste keer schrikken ze, de volgende keer kruipen ze in een beschermhouding en de derde keer laten ze los. Ze vallen met de druppels op de grond. Doe dit bij warm weer, zodat de plant vlug opdroogt. Anders versterk je schimmelinfecties.
In de kas zet je roofmijten in. De Phytoseiulus persimilis is de belangrijkste natuurlijke vijand van de spintmijt. Die roofmijten hebben veel tijd nodig om zich voort te planten. Hoe sneller je ingrijpt, hoe beter. De roofmijten sterven vanaf -8°C. Je moet dus elk jaar een nieuwe voorraad uitzetten. Die vind je in gespecialiseerde tuincentra of misschien bij een bevriende teler. Let op: zet nooit tegelijk roofmijten en zwavel of een insecticide met een brede werking zoals pyrethrum in.
Druiven in open lucht kun je met een andere natuurlijke vijand beschermen : de galmug of Therodiplosis persicae. Die heb je voorlopig alleen in grote verpakkingen bij biogroei. De galmug is een inheems insect. Ze komt soms spontaan in je tuin terecht en blijft actief bij koud weer.