De wollige slawortelluis, wollige dopluis, wortelluis of de galluis bij populier, "Pemphigus bursarius" en nog andere soorten vallen op door de witte, wasachtige eierzakken die de luis in de zomer achterlaat op bladeren of takken. De rest van het jaar is de luis vrijwel onzichtbaar omdat de luis bruin van kleur is, soms rozeachtig, ovaal van vorm en van boven poederachtig tot wasachtig, heel erg plat en zich stevig vastmaakt aan de tak waar hij op leeft.
De vrouwelijke luis is 2,4 tot 3,0 mm. lang, heeft een licht-grijsgroen lichaam dat bedekt is met was; antennes met 4 segmenten, hoofd en benen zijn doorgaans bruin.
Deze luis heeft twee waardplanten een voorjaar- en een zomerwaardplant. In het voorjaar komt de luis voor in gallen aan de bladstelen van de Europese zwarte populier (Populus italica, Populus nigra) en in de zomer op de wortels van samengesteldbloemigen, zowel wilde planten als geteelde. 
Vooral sla, andijvie en witloof zijn dikwijls slachtoffer van dit ongedierte.
Wortelluizen zijn een soort bladluizen die het grootste deel van hun leven op de wortels van planten doorbrengen. In de omgeving van populieren kan je last krijgen van deze wortelluis die zich verschuilen in gallen aan de bladstelen van populieren en in juni verhuizen naar de wortels van sla en andijvie en die planten sterk beschadigen.
De dieren beschadigen de plant door te zuigen met het gevolg dat de plant langzamerhand verzwakt. Wolluis scheidt een stof af (honingdauw) waarop zich roetdauw ontwikkelt. De wortels worden bedekt met een witte wasachtige afscheiding. Sla heeft het daardoor moeilijk om een krop te vormen, de bladen vergelen en de plant kan verwelken.
Bestrijden kan door de grond met diazinon te bewerken. Verwijder indien mogelijk de aangetaste grond uit uw tuin.