Echte meeldauw is de naam voor een groep van schimmels, die behoort tot de Ascomyceten en veel verschillende plantensoorten kan aantasten.
Op de aangetaste planten ontstaan eerst witte poederachtige vlekken, die in een later stadium het gehele oppervlak bedekken. Het poeder bestaat uit sporen. Niet alleen de bladeren maar ook de stengels kunnen aangetast worden. Meestal worden de onderste bladeren het eerst aangetast.
Echte meeldauw groeit oppervlakkig op een waardplant, waarbij de schimmel met haustoria de plantencellen binnendringt. De haustoria doorboren de celwand maar niet het celmembraan.
Bijna alle groenten, maar vooral selder, tomaat en komkommers kunnen er last van hebben. Deze schimmel komt ook vaak voor op druiven. De schil verhardt en barst zodra de druif dikker wordt. Deze ziekte treedt zowel in kassen als buiten op.
Verschillende aan elkaar verwante schimmels bedekken de planten met een wit, poederachtig overtrek waarin de sporen zich bevinden. Zowel vruchten, bloemen, stengels en bladeren worden aangetast.
In het voorjaar en de zomer worden de sporen gevormd, en ze overwinteren op diverse manieren:
Vermijd een te hoge luchtvochtigheid in de struik. Daarmee beperk je het risico. Preventief kun je ook een heermoespreparaat gebruiken. Een ecologische tuinier vermijdt dat zo lang mogelijk. Heb je ook komkommerachtigen in dezelfde kas, dan kunnen die van de zwavel te lijden hebben.
Bij de eerste ziektesymptomen ga je verdere aantasting tegen door zwavel rechtstreeks op de bladeren te verstuiven of opgelost in water te spuiten. Als je de zwavel op het glas spuit, gaat hij door de zonnewarmte verdampen. De zwaveldamp die vrij komt, komt in contact met de schimmelsporen en vernietigt ze. In de handel vind je zowel stuif- als spuitzwavel. Een zwavelkuur pas je bijvoorbeeld eenmaal in het voorjaar toe en eenmaal na het krenten. In de winter heeft het geen zin omdat de schimmelsporen dan nog veilig opgeborgen zitten in de knoppen.